1.0 Punca masalah pertuturan
1.Ganguan
artikulasi.
2.Gangguan bunyi
3.Gagap
4.Kecatatan pertuturan yang berkaitan dengan
sumbing.
5.Kecatatan pertuturan oleh kelompok otak
6.Kecatatan yang berkaitan dengan pendengaran yang
tidak sempurna
7.Kecatatan yang berkaitan dengan kerencatan
perkembangan pertuturan.
2.0 Masalah pertuturan juga
disebabkan oleh :
· Keadaan yang tidak normal di
bahagian muka atau mulut yang menggangu fungsi pergerakan lidah ,bibir , rongga
hidung , gigi dan lelangit.
· Cacat Pendengaran
· Lemah Pengawakan otot
· Kecatatan pada kotak suara
3.0 Gangguan Artikulasi
Kesalahan yang sering berlaku ganguan artikulasi
ialah;-
1.Penggantian
2.Penghilangan
3.Pengubahan dan
4.Penambahan bunyi
Punca Gangguan Artikulasi
Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan gangguan artikulasi iaitu
kecacatan lidah, sumbing bibir dan lelangit, kecacatan penyakit hidung dan
tekak serta peniruan pertuturan salah yang dipelajari oleh kanak-kanak semasa
di dalam proses pembelajaran. Kecacatan lelangit dan bibir ialah akibat
kerenggangan tulang mulut, tisu lembut dan struktur bahagian atas bibir yang
menggangu pengeluaran udara melalui hidung dan menghasilkan suara yang sengau .
Selain itu, kelumpuhan otak yang mengawal sistem saraf tunjang dan pergerakan
otot pertuturan yang menyebabkan kanak-kanak itu sukar menerima atau mengeluarkan
bunyi atau suara dengan betul.
Kanak-kanak yang berumur antara 18 bulan hingga tiga atau empat tahun
akan bertutur dengan pelat . Jika kesilapan ini tidak dibetulkan,
kemungkinan akan menyebabkan gangguan artikulasi dan kanak kanak itu tidak akan
menyebut perkataan dengan betul. Keadaan ini kerap berlaku terutamanya sekali
kepada kanak-kanak yang suka bertutur dengan cepat sehinggakan menghilangkan
huruf-huruf yang sukar disebut . Adakalanya juga gangguan artikulasi tidak
berpunca dari kecacatan tetapi oleh faktor alam sekitar yang tegang, kematangan
yang lambat, menggunakan dua bahasa tekanan emosi dan keadaan kanak-kanak yang
terbiar.
Gangguan Bunyi
Masalah ini berkait rapat dengan nada, kekuatan dan kualiti bunyi
dikeluarkan oleh peti suara. Suara yang kurang menyenangkan ialah akibat dari
alunan bunyi teratur, pengeluaran bunyi yang terlalu tinggi atau rendah
penyebutan perkataan yang kurang jelas. Ini boleh diketahui melalui pengeluaran
bunyi yang suara yang kasar, sengau , berbisik, serak dan nyaring yang boleh
mengganggu komunikasi yang berkesan.
Nada suara
Perubahan suara yang disebabkan oleh gangguan bunyi yang berlaku kepada
kanak-kanak yang sukar untuk dikenali kerana suara yang dikeluarkan hampir sama
dengan perubahan suara yang berlaku kepada seseorang individu di peringkat
remaja. Oleh itu, masalah ini hanya diketahui jika perubahan suara yang masih
berlaku kepada seseorang individu apabila ia dewasa . Masalah nada suara boleh
dipastikan melalui pemeriksaan dan boleh dipulihkan melalui latihan pengeluaran
dan pengeluaran suara semasa bertutur.
Kualiti suara
Kecatatan kualiti suara berlaku dalam dua bentuk:
@ pengeluaran
bunyi
@ Arah bunyi
suara
Pengeluaran bunyi
Ia berpunca dari perubahan struktur pertuturan iaitu saluran udara yang
gagal membentuk getaran kepada udara yang mengalir dan disebabkan oleh
kelumpuhan otak. Akibatnya, suara yang dikeluarkan menjadi sengau, kasar dan
menyebabkan kesesakan semasa bertutur. Masalah ini kerap berlaku kepada
kanak-kanak yang gemar menjerit, terutamanya apabila berada dalam keadaan
tegang atau terlalu gembira yang menyebabkan tisu membengkak. Jika pengeluaran
suara yang tinggi berterusan, kemungkinan suara tidak akan dikeluarkan lagi dan
saluran boleh ditumbuhi dengan bintil. Masalah bintil disaluran udara hanya
boleh dipulihkan melalui pembedahan.
Arah
bunyi suara
Ia bergantung kepada keseimbangan kaviti pertuturan seperti
mulut, hidung, belakang tekak dan peti suara yang bergantung kepada saiz setiap
kaviti dan kebolehan individu yang mengarah alunan suara:
Dua jenis kesukaran yang kerap berlaku;
@ Pertuturan
yang sengau
@ Pertuturan
yang berbisik
Pertuturan yang sengau disebabkan
oleh udara yang sepatutnya masuk ke mulut semasa bertutur, telah masuk ke
kaviti hidung. Oleh yang demikian, setiap kanak-kanak sumbing akan menyebut
setiap perkataan dengan sengau kecuali konsenan n,m, ng dan vokal.
Di samping itu laluan udara yang salah semasa bertutur lantas menghasilkan
suara sengau boleh berpunca dari kelumpuhan otak yang gagal untuk mengawal dan
menyelaras otot pertuturan dengan sempurna.
Masalah ini juga berkait dengan kerencatan otak yang tidak menerima
bunyi dengan sempurna. Sesuatu perkataan yang disebut juga mengikut apa yang
didengari menyebabkan suara menjadi sengau, berbisik, atau kasar keadaan yang
sama berlaku apabila kanak-kanak yang sedang dalam proses pembelajaran meniru
pertuturan sengau, berbisik dan seumpanya yang disangkakan sebagai pertuturan
yang betul. Ia juga boleh berlaku kerana jangkitan di saluran udara, terkejut
dan rasa takut .
Gagap
Seseorang itu dikatakan gagap apabila penyebutan sesuatu perkataan
didapati berulang ulang, terhenti henti dan diikuti oleh ketegangan otot tekak
dan tulang dada. Ia disebabkan oleh gangguan pernafasan yang berpunca dari
penyelarasan otot pertuturan yang tidak sempurna. Gagap menyebabkan penuturnya
seperti tergamam untuk mengeluarkan sesuatu perkataan dan sering diikuti
perkataan yang tergantung. Gagap belaku secara berselang-seli antara pertuturan
normal dan mengikut ketegangan dan kelonggaran otot pertuturan.
Gagap akan berlaku kepada setiap kanak-kanak yang berumur di antara dua
hingga empat tahun. Masalah ini akan berkurangan apabila kanak-kanak
mendapat penyesuaian yang lebih baik sama ada di dalam rumah atau di
sekelilingnya dan meningkat semula apabila kanak-kanak berasa di alam
persekolahan yang mempunyai alam sekeliling yang lebih luas. Apabila dewasa,
tahap masalah gagap di tentukan oleh kawalan emosi, sosial dan fizikal penutur
itu sendiri.West (1958) telah merumuskan beberapa faktor yang
didapati berkaitan dengan masalah gagap:
@Gagap ialah
sesuatu yang mesti berlaku kepada setiap kanak kanak.
@ Kaum
lelaki lebih ramai gagap daripada perempuan
@Gagap boleh
diturunkan melalui keluarga
Individu yang gagap tidak mempunyai sebarang ciri-ciri fizikal yang
berbeza dengan individu yang normal. Walau bagaimanapun menurut Webbster dan
Brutten (1974) individu yang gagap akan mempunyai ciri seperti berikut;-
@ Mempunyai
ulangan dan perpanjangan satu satu huruf yang sama
@ Gagal
untuk mengaitkan pertuturan dengan emosi
@Menggunakan
cara- cara tertentu untuk melindungi masalah gagap
@ mengulang
perkatan atau rangkai kata yang di sebut.
Gagap berpunca dari :
@ Keadaan
fizikal dan mental seperti lembam
@ Saraf dan
otot saraf
@ Peniruan
pertuturan yang salah semasa proses pembelajaran
@ Psikologi
dan emosi neurois
Kecacatan dan keadaan kesihatan yang tidak sempurna boleh menimbulkan
tanda- tanda gagap. Ia di sebabkan ketidakseimbangan daya agresif dan sensitif.
Agresif yang melampau akan menyebabkan kanak kanak berasa tegang, cemas dan terlampau
aktif . Keadaan ini akan menimbulkan pertuturan yang gagap, terutamanya apabila
pengaliran idea yang terlalu cepat untuk disamakan dengan mekanisma pertuturan.
Selain itu, kanak-kanak terencat mental pula akan menjadi gagap kerana
tidak berupaya membentuk konsep bahasa. Oleh itu, kanak- kanak ini sukar untuk
mengeluarkan idea atau konsep untuk bertutur dengan baik .
Gagap juga boleh disebabkan oleh otot saraf yang tidak selaras dengan
korteks otak- otak di saraf motor. Oleh itu, jika seseorang yang mahir dengan
penggunaan tangan kiri, boleh menjadi gagap jika dipaksa menggunakan tangan
kanan untuk menulis atau membuat sebarang kerja menggunakan tangan kanan.Gagap
juga berpunca dari peniruan pertuturan-pertuturan yang salah semasa dalam
proses pembelajaran. Jika tanda-tanda dapat dikenali dengan segera masalah ini
boleh diatasi dengan latihan pertuturan yang betul.
Kanak-kanak yang pemalu atau rasa terasing daripada keluarga sukar
bergaul dengan kanak kanak lain. Mereka akan lebih sensitif atau gugup bertutur
dan keadaan ini akan membentuk rasa rendah diri kanak-kanak itu sendiri.
Dengan itu , sesetengah gagap yang timbul ialah akibat daripada tidak
mempunyai keyakinan untuk bertutur dengan baik, terutamanyan bertutur dengan
orang asing baginya, tetapi kanak-kanak ini dapat pula bertutur dengan orang
yang rapat yang dengannya.
Kelewatan bertutur
Bangss (1968) mendefinisikan kelewatan
bertutur sebagai perkembangan pertuturan yang berlaku pada kadar yang lambat
dari normal dan kebolehan bertutur tidak sesuai dengan umur sebenar .Oleh itu
kanak-kanak yang mengalami kelewatan bertutur ialah kanak- kanak yang mempunyai
pencapaian pertuturan yang rendah daripada kanak-kanak yang sebaya dengannya.
Oleh itu, kanak-kanak yang mengalami kelewatan bertutur sering dianggap
sebagai keanak-anakan, mereka sering dihalang untuk bergaul dengan kawan-kawan
sebaya . Keadaan ini akan, menyebabkan kanak-kanak ini terus ketinggalan bukan
sahaja dari segi bahasa tetapi juga dari segi sosiol dan kemahiran fizikal.
Pada peringkat persekolahan pula, kemungkinan pada peringkat akademik
kanak-kanak ini seperti ketinggalan dan tidak berkebolehan untuk menyesuaikan
diri dengan rakan sebaya .Secara tidak langsung kanak-kanak itu berasa rendah
diri dan rasa benci untuk ke sekolah. Ia boleh mempengaruhinya dalam bidang
akademik.
No comments:
Post a Comment